Verliesborrel WZH Prinsenhof en WZH Vliethof: verbonden in gemis
In de Week tegen Eenzaamheid organiseerden twee geestelijk verzorgers van WZH een Verliesborrel. Een borrel voor iedereen die iets of iemand heeft verloren. Deelnemers kwamen samen voor een avond vol warmte, muziek, rituelen en verhalen.
Tijdens dialoogtafels gingen deelnemers met elkaar in gesprek aan de hand van gesprekskaartjes. Er was ruimte voor herkenning, stilte, tranen én glimlachen. Een persoonlijke herinnering aan een jarenlange periode van verlies vond hier een plek, wat de kracht van gedeeld gemis onderstreepte.
‘Ik begrijp het niet. Ik heb gewoon pech.’
Wat bijzonder raakte, waren de woorden van bewoners. Een bewoner van Wonen met Dementie vroeg met zachte, maar indringende stem waarom hij niet meer kon fietsen of naar buiten kon: ‘Ik begrijp het niet. Ik heb gewoon pech.’ en bleef dit herhalen. Een ander deelde hoe eenzaamheid zich toont wanneer de partner na bezoek weer naar huis gaat.
De tekst gaat onder de foto verder.
Gemis van delen, zoals vroeger
Deze avond toonde hoe verlies vele vormen kent en dat eenzaamheid niet enkel het alleen zijn is, maar vooral ook het gemis van delen zoals vroeger.
De Verliesborrel maakte duidelijk hoe waardevol het is om ruimte te bieden aan verdriet en verbinding. De mensen vonden troost in muziek, herkenning in verhalen en nabijheid in samenzijn.
Live klonk onder andere het ontroerende nummer ‘Scheef’ van Eefje Visser, dat de breekbaarheid van verlies en verlangen voelbaar maakte en woorden te kort liet schieten.
Verlies wordt zo nooit alleen gedragen; soms is één avond, één gesprek, één lied genoeg om dat weer te voelen.
